are mistakenpampers z niespodzianką to nie jest felieton przeciwko matkomcan not

Diabli więc wzięli osławioną tolerancję Agnieszki Kublik. Anonimowy 22 lipca Unknown 25 lutego Ma prawo aktywnie poznawać świat. Gdybym była w restauracji to oczywiscie zapytałabym obsługi czy jest miejsce w którym mogę przewinąć dziecka, gdyby się okazało że nie to zrobiłabym to na kanapie jak ta obsmarowana w 'felietonie' matka. Tylko pani Kublik to zauwazyla i usiala opowiedziec o tym swoim znajomym-ci nic nie poczuli, nic nie zauwazyli. Tłoku nie ma, jest jeszcze parę wolnych stolików. A przecież byli tam też ojcowie, jak dowiadujemy się z tekstu. Upewniła się, że dziecko jest odsiusiane itp. Teraz jest o przewijaniu dzieci w restauracjach. Dosłownie kilka dni temu miałam w pociągu przygodę. O dokładnie, jakby nie bylo spraw ważniejszych

Restauracja jest to miejsce, do którego ludzie przychodzą coś zjeść, spędzić miło czas, a nie oglądać i wąchać to, co zrobiło Pani dziecko. Do rozmowy chcemy zaprosić dwie strony sporu - zwolenników i przeciwników ; W komentarzach pod postem temperatura zawrzała, może chcielibyście Państwo wziąć udział w rozmowie w studiu? Może nie było nawet sposobności lub miejsca w toalecie, żeby operację przeprowadzić właśnie tam? Nikt nie zauważył, że najpierw pisze "rodzicom to nie przeszkadza" a po chwili zarzuty stawia wyłącznie matkom. Mam takie swoje uwagi: 1.

Komentarze

Może tu należałoby się zaniepokoić o wyobraźnię redaktor Kublik. Absolutnie karygodną. Restauracja jest dla osób które chcą miło spędzić czas, porozmawiać , pozachwycać się smakiem potraw , czuć cudna woń wydobywającą się z talerza , upajać się aromatem ulubionego wina , miło i w spokoju spędzić czas w gronie bliskich , przyjaciół. Pociąg był bezmiejscówkowy. Czy proboszczowie mają na uwadze, że oprócz podjazdu dla wózków z dziećmi i osób niepełnosprawnych rodzicom przydaje się kącik z przewijakiem? Tak na oko w wieku gimnazjalnym. Rozmawiamy, mamy dużo do obgadania. To, że nikt nie zwrócił matce uwagi, bynajmniej nie oznacza, że nikt inny prócz dziennikarki tego nie zauważył. W demokracji rządzi kultura ludu. I nie chodzi tylko o nagłą potrzebę przewinięcia dziecka, ale również o to, że dzieci hałasują, a krzyk jaki potrafi wydać z siebie sfrustrowane czymś niemowlę, jest szczególnie trudny do zniesienia dla osób, które przyszły się zrelaksować. Bo jak dla mnie to po prostu objaw chamstwa i braku wychowania.. Po dwóch tygodniach w Polsce marzę tylko o powrocie do Danii. Dlaczego matka wybiera się do restauracji z niemowlęciem? Juz nie tylko nie maja przewijaka, ale sa tak male, ze ledwo miescie sie tam jedna osoba. Kochane matki, wystarczy myśleć - to rozwiąże problem z obu stron.

Co z osławioną tolerancją Agnieszki Kublik? Dotyczy wyłącznie osób homo, a matek nie obejmuje?

• Dziś nie jesteśmy już szczególnie wyczuleni na małe dzieci np.
• Może przy pomocy ojca dałaby radę w toalecie?
• I też nie chciałabym, żeby mi ktoś przewijał obok dziecko jak jem obiad.
• Jak zarabiano na pandemii zakupy covidowe.
• Sorki, widok mamki z cycem na wierzchu jest nieapetyczny.

Zacznijmy od tego, że nie jestem matką i z dużą dozą prawdopodobieństwa nigdy nie będę. Taki wybór życiowy. Jednak moi przyjaciele mają dzieci, także zupełnie malutkie. Nie wyobrażam sobie nie spędzać z nimi czasu - czy to po domach czy to na neutralnym gruncie - tylko dlatego, że nie mają z kim zostawić dziecka. Wychodzę z założenia, że obecność dzieci tak samo jak obecność ludzi dorosłych, starszych, na wózkach, o kulach, kobiet w ciąży, prezesów korporacji i bezdomnych - jest nie do uniknięcia, gdy wyjdzie się z domu, mieszkając w dużym mieście. Są po prostu częścią, w moim przypadku warszawskiej, rzeczywistości. Co takiego wyjątkowego jest w dzieciach i ich matkach - ciekawe, że nie rodzicach, jakby ojcowie rozpływali się we mgle , że pani Agnieszka postanowiła poświęcić im felieton? Otóż, moi drodzy, dzieci defekują. W pieluszki. Są absorbujące. Wymagają opieki. I, najgorsze ze wszystkiego - po prostu są. Myślę sobie, że gdybym była małym, słabym człowieczkiem, który jeszcze nie bardzo umie mówić, strasznie dużo rzeczy doprowadzałoby mnie na skraj rozpaczy. I skoro nie umiałabym mówić, manifestowałabym tę rozpacz rykiem. Nie dziwię się dzieciom, że ryczą, chociaż wiem, że niemożność docieknięcia, czemu ryczą, bywa szalenie frustrująca. Myślę sobie, że gdybym była matką, która wybrała się z małym dzieckiem na spotkanie ze znajomymi do restauracji, przewidziałabym każdą problematyczną sytuację. Naszykowała picie na wypadek nagłego przypływu pragnienia. Zabrała ulubioną zabawkę.

Wydrukowano: Warszawa, centrum, nieduża włoska restauracja. Jest sobotnie popołudnie, coś jakby trzeci dzień świąt. Tłoku nie ma, jest jeszcze parę wolnych stolików. Jestem ze znajomymi, mieszkają w Stanach od ponad 20 lat. W Warszawie tylko przelotem. Rozmawiamy, mamy dużo do obgadania.

Pampers z niespodzianką to nie jest felieton przeciwko matkom. Co z osławioną tolerancją Agnieszki Kublik? Dotyczy wyłącznie osób homo, a matek nie obejmuje?

Warszawa, centrum, nieduża włoska restauracja. Jest sobotnie popołudnie, coś jakby trzeci dzień świąt. Tłoku nie ma, jest jeszcze parę wolnych stolików. Jestem ze znajomymi, mieszkają w Stanach od ponad 20 lat. W Warszawie tylko przelotem. Rozmawiamy, mamy dużo do obgadania. Obok nas ojciec z dwójką dzieci. Tak na oko w wieku gimnazjalnym. Całym ciałem demonstrują ojcu a przy okazji i otoczeniuże są tu, że zamówili, że jedzą, bo robią łaskę. Wielką łaskę, jeśli chcecie wiedzieć ojciec wolałby nie.

Mój Facebook

Wydrukowano: Ubawił mnie nie tyle atak Kublik na matkę, która miała zaszczyt konsumować obiad w tej samej restauracji, co dziennikarka Wyborczej, ile zaprzeczenie - w niezbyt długim tekściku o kupie - dotychczas głoszonym przez Agnieszkę Kublik wartościom. Agnieszka Kublik opisała bowiem wstrząsającą przygodę, jaką przeżyła w tejże restauracji. Warszawa, centrum, nieduża włoska restauracja.

To nie ich, ale mój problem! Mnie tylko zastanawia, czy jak Pani Kublik doczeka się własnych dzieci lub może już je ma, nie wiem i nie chce wiedziećto czy zamknie się z nimi w 4 ścianach swojego mieszkania, jak ascetka i będzie czekać lata, jak mała pociecha zacznie korzystać z ogólnie przyjętych miejsc do załatwiania czynności czynności fizjologicznych. GoscFB: Ania Kisiel